Spoglądam na niego zaskoczona i odruchowo cofam dłoń. Przekrzywiam głowę i wydymam smętnie wargi.
-Sam mówiłeś, że nie powinniśmy tego powtarzać.-Mruknęłam w końcu, nerwowo odgarniając za uszy kosmyki włosów.

Moja dolna warga zaczyna lekko drgać, a moje oczy lekko się zaszkliły. Czyżby zbliżał mi się okres? Kurna, chłopak wyznaję mi swoje uczucia, a ja myślę o miesiączce. Podnoszę się i siadam na chłopaku okrakiem, tak aby mógł dokładnie widzieć moją twarz.
-Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?-Cicho wymawiam słowa jednego z moich ulubionych dzieł lirycznych. Kładę dłoń na jego policzku.-Cholernie mi na tobie zależy i nie mogę stłamsić w sobie tego uczucia.

Odwzajemniam delikatny pocałunek, kładąc dłoń na jego szyi. Zatracam się w czasie i nie mam pojęcia, ile czasu minęło, kiedy w końcu się od niego odsunęłam.
-Odpowiedz na moje pytanie.-Żądam, przykładając do jego nosa czubek mojego.

Tym razem pozostaję bierna, nie odwzajemniam jego pocałunku. Delikatnie przygryzam wargę, odsuwając się od niego.
-Chcę tego, ale-patrzę na niego z delikatnym bólem-boję się...

Odwracam wzrok, nie mogąc dłużej znieść jego spojrzenia.
-Boję się jak nigdy.-Przyznałam się, głośno przełykając ślinę i dodałam nieco ciszej.-Boję się, że to jednak kochanie...

Wsuwam dłoń w jego bujną czuprynę.
-Liczy się tylko tu i teraz.-Mówię cicho, a moje usta gwałtownie wpijają się w usta chłopaka. Wolną dłonią sprawnie zaczynam odpinać guziki jego koszuli (hehe).

Dysząc ciężko, opadłam na miejsce obok Deana. Nakryłam się kołdrą po samą brodę i uśmiechnęłam się triumfalnie. Marzenia się spełniają? Dlaczego, więc nie czuję teraz tego ogromnego szczęścia? Przenoszę wzrok na Deana, a moje serce się rozpływa.
-To było coś.-Stwierdzam lekko rozmażonym głosem.

-Też tak sądzę.-Odwracam się do niego i posyłam mu szeroki uśmiech. Kładę dłoń na jego klatce piersiowej i lekko poważnienie.-Być może teraz popełniliśmy największy błąd naszego życia?
Zaśmiałam się, unosząc brwi.