Zakładam szorty. Patrzę na chłopaka miękkim wzrokiem.
- Enzoo - wzdycham i kładę mu jedną dłoń na policzku. - To będzie jedynie szok dla moich zatwardziałych rodziców, którzy przywykli do tego, że mam tego samego chłopaka od dawna... - tłumaczę. - Nie będę mieć problemów.

Obluzuję dolną wargę.
- Pogadam z nią.
Całuję go przelotnie w usta i ściskam dłoń. Pospiesznie wychodzę z pokoju. Kilka niesfornych, mokrych kosmyków wyplątało się z koka. Zakładam je za uszy.
Najpierw wychylam się za barierkę na schodach i nasłuchuję głosów. Gdy przez kilka minut mówi moja mama, a babcia nie wtrąca jej się w pół słowa jestem pewna, że poszła do swojej sypialni i czeka na mnie.
Nieco zdenerwowana staję przed jej pokojem.. Zanim jednak zdążę zapukać drzwi otwierają się.
- No właź, a nie się czaisz! - mówi babcia Li, a ja wykonuje jej polecenie. - Siadaj, dziewczyno i mów!

Musimy długo siedzieć bo przerywa nam dziadek, a on (zazwyczaj z babcią), rodzice i ciocia najczęściej siedzą do późna i dyskutują. Tłumaczę, że chciałam trochę poplotkować z babcią na co dziadek potakuje, choć wie, że kłamie. Kocham tego człowieka.
Wychodzę z ich sypialni i wchodzę do swojej.
- Boże co za dzień... - wzdycham i z tymi słowami na ustach zasypiam.

Przekręcam się z boku na bok ale nie otwieram oczu. Strasznie swędzi mnie prawa łopatka i niezgrabnie próbuję się podrapać ale nie mogę dosięgnąć co strasznie mnie denerwuje.
- Nooo - jęczę cicho pod nosem.

- Mmmm - mruczę z głupim uśmiechem. - Trochę bardziej w dół - mówię zaspana i kompletnie niczego nieświadoma.

- Mhhm? - wzdycham pytająco. - A... Tak, tak... - wyginam plecy w łuk. - O... Tu jest idealnie... Mmm...

Półprzytomna unoszę lekko głowę.
- Że co? - pytam próbując otworzyć sklejone oczy. - Kto co zobaczył..? - dopytuję. - Chcę spać... - jęczę i ciężko opadam na poduszkę. Zwijam się w kłębek, przytulając poduszkę.

Chichoczę i na ślepo próbuję odnaleźć dłonią jego policzek. Nie udaje mi się to jednak dlatego uchylam powieki i w końcu kładę dłoń na jego policzku.
- Co za cudowny sen... - mamroczę, uśmiechając się marzycielsko. - Cudowny - powtarzam bezgłośnie, a moje powieki znów zaczynają się robić ciężkie.